Aen. 1 (r.450 - r. 460)

In deze woud bracht een onverwacht schouwspel voor het eerst de vrees tot bedaren, hier durfde Aeneas voor het eerst te hopen op een redding, en vetrouwen te hebben in de benarde toestand met gezang. Want terwijl hij alleen aan de voet alles in ogenschouw neemt van de enorme tempel , wachtend op de koningin, terwijl hij de gelukkige toestand van de stad en de kunstwerk van de kunstenaars en de moeilijke arbeid onderling wedijverend bewondert, ziet hij de Trojaanse gevechten achter elkaar, de oorlog was reeds door de faam algemeen bekend, de Atriden, Priamus en Achilles waren beiden woedend. Hij bleef staan, en huilend zei hij, ‘Welke plaats nog Achates, welke streek op aarde is niet vervuld van onze leed?’