Juno stelt een bewaker aan: Argus Met. 1.622-38

Nadat de minnares gegeven was, liet de godin niet direct al haar angst varen en zij vreesde Jupiter en was bang voor een streek, totdat zij [haar] ter bewaking
625 gaf aan Arestors zoon Argus. Argus had een hoofd overdekt met honderd ogen; daarvan namen er om de beurt telkens twee rust, de overige hielden de wacht en bleven op hun post. Hoe hij ook stond, hij keek naar Io; voor zijn ogen had
630 hij Io, ook al had hij zich afgewend. Overdag laat hij haar grazen; wanneer de zon diep onder de aarde is, sluit hij haar op en doet boeien om haar hals die dat niet verdient. Zij voedt zich met boombladeren en bitter gras en in plaats van op een bed gaat zij ongelukkig liggen op de aarde, die niet altijd gras heeft
635 en ze drinkt [uit] de modderige rivieren. Ook al wilde ze smekend haar armen naar Argus uitstrekken, ze had geen armen om naar Argus uit te strekken, en als ze probeerde te klagen, uitte ze uit haar bek geloei. En ze werd bang van de klanken en schrok hevig van haar eigen stem(geluid).