Hoofdstuk 21, tekst A

Toen Cicero in zijn slaapkamer sliep, zaten er schreeuwende raven op de vensterbank.
Een van hen wekte Cicero door dat hij de toga langzamerhand van zijn gezicht weg nam.
De slaven, hierdoor gewaarschuwd, plaatsten de heer, vervuild en vermoeid, opnieuw in de draagstoel en brachten hem naar de zee.
Ondertussen had een groep soldaten, gestuurd door Antonius het huis van Cicero bereikt.
Nadat zij de deur hadden opengebroken en Cicero niet in het huis hadden aangetroffen, verraadde een zekere jongenman, een leerling en vrijgelatene van Cicero, zijn leermeester.
Daarginds, zei hij, wordt hij door de akkers, naar de zee gebracht.
Vervolgens gingen de soldaten zonder oponthoud voort.
Cicero, zodra zij in het zicht waren, beval zijn slaven de draagstoel neer te zetten.
Nadat hij de moordenaars zag, stak hij zonder angst zijn hoofd uit de draagstoel.
Hij keek zo ingespannen naar hen, dat zij vervuld door schaamte, hun gezichten bedekten.
Een zekere soldaat, die bij Cicero bekend was en kort tevoren door hem bij de rechters beschermd was, doodde hem met zijn zwaard.
Op bevel van Antonius hakte hij niet alleen zijn hoofd, maar ook zijn handen, die redevoeringen tegen hem hadden geschreven af.
Het hoofd, naar Antonius teruggestuurd, is op bevel van hem tussen zijn twee handen in geplaatst op de sprekerstribune.
De mensen konden het hoofd nauwelijks bekijken door tranen, deze geplaatst op dezelfde plaats, waar het zovaak gehoord was geweest.
Zozeer wekte die ene moord gemeenschappelijk verdriet op.