Germania § 20

In elk huis groeien ze (de kinderen) naakt en vuil op tot die lichaamsbouw, tot die lichamen die wij bewonderen. De moeder voedt haar eigen kinderen met de borst en ze worden niet toevertrouwd aan diensters en voedsters. Een meester en een slaaf kan je niet onderscheiden door enige verfijning in opvoeding: ze leven tussen hetzelfde vee, op dezelfde vloer, totdat de leeftijd de vrijgeborenen scheidt (van de slaven) en de deugd hen erkent (als de hare). De liefde van de jongemannen (komt) laat en daarom is de mannelijkheid onuitputtelijk. De jonge meisjes worden ook niet vroeg uitgehuwelijkt. Ze zijn van dezelfde jeugdigheid en dezelfde gestalte: zij, gelijk in leeftijd en kracht, trouwen met elkaar, en de kinderen weerspiegelen de kracht van de ouders. Voor de zonen van de zussen is er bij de oom eenzelfde eer als bij de vader. (Vrij: zonen staan in even hoge eer bij hun oom aan moederszijde als bij hun vader.) Sommigen beschouwen deze bloedband als heiliger en nauwer en eisen (deze bloedband) eerder bij het nemen van gijzelaars, in de overtuiging dat ze een stevigere greep hebben op het gemoed en een meer omvattende greep op de sibbe. Toch zijn voor ieder de eigen zoons de erfgenamen en de opvolgers en er is geen enkel testament. Als er geen zoons zijn, zijn de broers, de ooms aan vaders zijde, de ooms aan moeders zijde de dichtste stap in het erven (lett: in het bezit). Hoe meer als verwanten worden beschouwd, hoe groter het aantal familieleden is, des te aangenamer is de oude dag; en er zijn geen voordelen aan kinderloosheid.