Hoofdstuk 21, tekst A: Het advies van Quintus Fabius

Wij voeren in Italië oorlog, in ons vaderland en op onze grond. Overal zijn burgers en vrienden, die ons helpen en zullen helpen met wapens, mannen en paarden. Hannibal daarentegen is op vreemd en vijandig terrein, tussen vijanden ver van zijn huis en ver van zijn vaderland: Geen steden ontvangen hem, geen stadsmuren. Hij heeft nauwelijks een derde deel van zijn leger, wat hij naar Italië heeft gevoerd. Voor deze enkelen heeft hij niet genoeg koren. Hij leeft van dag tot dag van de buit. Als wij de strijd niet zullen aangaan, maar zullen afwachten, zullen wij overwinnen. Dit alleen is de weg van redding, die de Romeinse burgers het jouw zo moeilijk zullen maken, meer dan de vijanden. Want de soldaten zullen hetzelfde willen van jou als de vijanden. Hannibal en jouw collega, de Punische veldheer, verlangen te zullen vechten. Aan twee leiders zul jij in je eentje weerstand moeten bieden. Jij zult echter weerstand bieden als de praatjes van de mensen jou niet zullen bewegen. Hannibal zal hem verachten die alles durft, maar zal hem vrezen die niets op goed geluk doet. Diegene die ijdele roem minacht, zal echte (roem) hebben.