Hoofdstuk 22, tekst A: Tiberius Gracchus spreekt tot het volk

'Burgers!
Onlangs heb ik een tocht gemaakt door Italie. Tijdens mijn reis zag ik vele verlaten stukken grond en vele onbebouwde akkers. Ik zag vele bloeiende grote landgoederen, waarin vele slaven hard werkten. Jullie huizen op het land worden door vreemde meesters bewoond. Jullie akkers worden door andermans slaven bebouwd. De woonplaats van wilde beesten, die in Italie waren, die zij hebben zijn holen, maar jullie, die voor Italie hebben gevochten, zijn uit jullie akkers verdreven.
Met jullie echtgenoten en kinderen zwerven jullie door Italie en slapen onder de blote hemel. Hoewel jullie 'de meesters van de wereld' worden genoemd, is er geen aardkluit van jullie. In de oorlog hebben jullie andermans luxe en schatten verdedigd, niet die van jullie. Hoe lang worden jullie akkers door andermans slaven bebouwd?
Hoe lang zal honger jullie kwellen?
Hoe lang zal dit ongelukkige leven door jullie worden verdraagd?
Ik zal voor jullie een akkerwet indienen.
Ik zal jullie je huizen en akkers teruggeven.
Jullie leven zal een Romeins man waardig zijn.
Dus kies mij, Tiberius Gracchus, tot volkstribuun!'