Deel 1: De Bello Gallico II, 27.2+28

Maar de vijanden toonden zo’n grote moed in hun wanhoop .Zodra de eerste rij gevallen was ging de 2de rij op hun lichamen staan en begonnen van op die lichamen te vechten, wanneer ook deze gevallen waren en de lijken zich opstapelden begonnen diegenen die over bleven van op die heuvels pijlen naar ons te gooien en de onderschepte speren gooiden ze terug. Er moet dus geoordeeld worden dat de zeer dappere mannen niet zonder kans op slagen die zeer brede rivier zijn over staken de hoge oevers beklommen en moeilijke plaatsen bestegen: hun moed maakte al deze dingen gemakkelijk

Na deze veldslag was de naam en het geslacht van de Nerviërs bijna helemaal vernietigd. De ouderen die samen met de vrouwen en kinderen in schorre en moerassen bijeengebracht waren (dat hebben we al gezegd) hoorden de uitslag van het gevecht . Dus beslisten allen die overgebleven waren gezanten naar Caesar te sturen en gaven zich over ze meenden dat er voor de overwinnaars niets tot hinder was en dat de overwonnenen nergens veilig waren En bij het in herinnering roepen van de ramp die hun volk getroffen had, zeiden ze dat het aantal van hun 600 senatoren teruggebracht was tot 3 en dat er van hun 60 000 soldaten nauwelijks 500 overbleven die een wapen konden hanteren. Om barmhartig te lijken tov de ongelukkige smekelingen spaarde Caesar diegene die overbleven zorgvuldig en beval hen hun gebied en hun steden terug te gebruiken en beval de buren om de Nerviërs te sparen van onrecht en vergrijp