Hoofdstuk 8, Tekst C

Ik prijs Eros als volgt: Eros is een groot god en bewonderd onder (letterlijk: in) mensen en goden. Want hij is zeer oud, zoals ik zal aantonen. Want noch dichters noch schrijvers noemen de ouders van Eros. Als ze over zijn oorsprong praten, zeggen ze dat eerst Chaos ontstaan is, en na Chaos twee anderen, Gè en Eros. Omdat hij de oudste is, geeft hij de grootste goede dingen. Welke goede dingen bedoel ik? De schaamte bij schandelijke zaken/dingen, en de eerzucht bij goede dingen. Want ik beweer dat een man die liefheeft, als hij iets schandelijks zou doen, zich niet alleen zou schamen voor zijn vader en zijn vrienden, maar het meest voor zijn geliefde (= 'degene die bemind wordt'). Evenzo ook zien we van/wat betreft de geliefde, dat hij zich het meest schaamt voor zijn minnaar, als hij in iets schandelijks terechtgekomen (letterlijk: geworden) is.
Zo zullen vanwege Eros zowel de minnaar als de geliefde zich wel het meest schamen, en door hun schaamte zullen ze wel proberen de beste dingen te doen.
Het is makkelijk ook een ander voorbeeld van de kracht van Eros te geven. Alleen degenen die liefhebben zijn bereid ook in plaats van iemand anders te sterven, niet alleen mannen maar ook vrouwen. Daarvan levert ook Alkestis voldoende bewijs, omdat zij als enige bereid is geweest in plaats van haar eigen man te sterven. En toen zij dat gedaan had, scheen zij de daad zo mooi gedaan te hebben, dat de goden dit eergeschenk gaven, (namelijk) dat haar ziel terugkeerde uit de Hades. Zo eren ook de goden de inzet voor de liefde en dapperheid het meest.
Maar Orpheus stuurden zij onverrichterzake uit de Hades terug, nadat ze een schijngestalte hadden getoond van de vrouw voor wie hij kwam, maar zonder dat ze haarzelf hadden gegeven (letterlijk: nadat ze niet...). Want hij scheen zich slap te gedragen en niet uit liefde te durven sterven zoals Alkestis, maar hij probeerde levend (het huis van) de Hades binnen te gaan.