3b. Jupiter laat Aeneas in de steek (238-253)

238 Met die belofte stellig zocht ik troost voor de ondergang en de sombere puinhopen van Troje, terwijl ik tegen het lot het tegenovergestelde lot deed opwegen; 240 nu achtervolgt hetzelfde ongeluk de mannen, die door zoveel lotgevallen zijn opgejaagd. Welk einde geeft u, grote koning, aan hun inspanningen/ellende? Antenor kon, ontsnapt uit het midden van de Grieken, veilig in de Illyrische baaien en het binnenste van het rijk van de Liburniërs doordringen en de bron van Timavus voorbijvaren, 245 vanwaar hij door negen gaten met een enorm gebulder van de berg voortgaat als een zee die zich een weg baant en met zijn bruisende watermassa de akkers overspoelt. Hier heeft hij toch de stad Patavumen de woonplaats van de Trojanen aangelegd en aan het volk een naam gegeven en de Trojaanse wapens opgehangen, nu leidt hij een rustig leven, tot rust gebracht in een kalme vrede: 250 wij, uw nageslacht, aan wie u de burcht van de hemel belooft, worden, na schepen (gruwelijk!) verloren te hebben wegens de toorn van één, verraden en gescheiden ver van de Italische kusten. Is dit de beloning voor toewijding? Herstelt u ons zo in onze koninklijke waardigheid?’