Deel 1 : De Bello Gallico I, 1

Gallië is in z’n geheel verdeeld in drie delen, waarvan de Belgen er één bewonen, de Aquitani een tweede en het derde zij, die in hun eigen taal de Kelten, en in onze taal de Galliërs benoemd worden. Al dezen verschillen onderling in taal, instellingen en wetten. De (rivier de) Garonne scheidt de Galliërs van de Aquitani, de Marne en de Seine (scheidt hen) van de Belgen.

Van al dezen zijn de Belgen de dappersten, omdat zij het verst verwijderd zijn van de materiële en geestelijke beschaving van de Provence en omdat uiterst zeldzaam handelaars naar hen gaan en die dingen invoeren, die dienen om de geesten week te maken, en omdat zij het dichtst bij de Germanen leven (lett: zijn), die over de Rijn wonen, met wie ze voortdurend oorlog voeren. Om die reden overtreffen de Helvetiërs ook de andere Galliërs in deugdelijkheid, omdat ze in bijna dagelijkse gevechten met de Germanen strijden, wanneer ze hen ofwel uit hun grondgebied weren of zelf oorlog voeren op hun grondgebied.

Eén deel hiervan, waarvan gezegd wordt dat de Galliërs het bezetten, begint bij de rivier de Rhône; het wordt begrensd door de (rivier de) Garonne, de Oceaan en het grondgebied van de Belgen; het raakt aan de kant van de Sequanen en de Helvetiërs de rivier de Rijn; het strekt zich uit naar het noorden.

België begint bij de uiterste grenzen van Gallië, het reikt tot aan de benedenloop van de Rijn; het kijkt naar het noorden en het oosten (vrijer: het is gericht naar het noordoosten).

Aquitanië reikt van aan de Garonne tot aan de Pyreneeën en tot dat deel van de Oceaan, dat bij Spanje ligt. Het kijkt tussen het westen en het oosten (vrijer: het is gericht naar het noordwesten).