Hoofdstuk 24, tekstblok

1 Caesar leidde zijn leger nooit langs gevaarlijke wegen/routes,
voordat hij de aard van de plaatsen / gesteldheid van het terrein verkend had.
Het welzijn van zijn soldaten namelijk ging hem altijd zeer ter harte / vond hij altijd zeer belangrijk.
(lett.: Het welzijn van zijn soldaten was voor hem namelijk altijd tot grote zorg.)
Maar aan zijn eigen welzijn dacht hij, gedreven door verlangen naar roem, dikwijls te weinig.
5 Toen hem was gemeld dat een bepaald legerkamp in Germania belegerd werd,
kwam hij (dwars) door de wachtposten van de vijand[en] in Gallische dracht/kleren
de zijnen / zijn mannen te hulp.
Vanaf Italië trachtte hij tussen de vloten van zijn tegenstanders door
samen met enige begeleiders in de winter Griekenland te bereiken.
Nadat hij daar lange tijd tevergeefs op zijn troepen, die hij in Italië had achtergelaten,
10 had gewacht, ging hij zelf in het geheim in zijn eentje aan boord van een klein schip,
Toen enorme golven dit (schip) beukten,
spoorde hij de matrozen, hevig geschrokken door angst voor de dood /
die buiten zichzelf waren van doodsangst, als volgt aan:
‘Caesar vaart met jullie mee, en Caesars Geluk!’
Zelfs niet door een religieus bezwaar en vrees voor voortekens werd hij
ooit afgeschrikt / liet hij zich ooit afschrikken/tegenhouden.
15 Toen hij op de kust van Afrika gevallen was, zei hij: ‘Ik heb/omarm je, Afrika!’
Toen hij na de slag bij Pharsalus de Hellespont op een klein schip overstak,
sloeg hij voor ene Lucius Cassius, die hem met tien schepen van zijn tegenstanders tegemoet kwam,
niet op de vlucht, maar raadde hem aan dat hij zich overgaf / zich over te geven, en ontving hem als
smekeling bij zich / nam hem als smekeling aan boord van zijn schip.
Zo’n stoutmoedige daad werd door iedereen bewonderd.
(lett.: Zoveel (over)moed was voor allen tot bewondering.)
20 Maar bij Alexandrië wist hij, nadat hij tijdens een [zeker] gevecht in zee was geduwd,
zwemmend aan zijn vijanden te ontsnappen
en sleepte zijn veldheersmantel met/tussen zijn tanden met zich mee,
om te voorkomen dat hij door hen buitgemaakt werd / zou worden
(lett.: ..... hij voor hen tot buit zou zijn).
Het wordt hem ook tot hoogste lof gerekend, dat hij alles /
Hij wordt ook zeer geprezen omdat hij alles met een bijna ongelooflijke snelheid voltooide:
Toen hij had gehoord dat Pharnaces, de koning van Pontus, naar de heerschappij over
Asia/Klein-Azie streefde en al enige gebieden had bezet,
25 leidde hij drie legioenen tegen hem / liet hij drie legioenen tegen hem oprukken,
[en] versloeg hij de troepen van de koning in één veldslag en joeg ze op de vlucht.
Deze overwinning meldde hij aan een vriend met de volgende woorden:
‘Ik kwam, ik zag, ik overwon!’