Plinius, epistulae IV, 19

Plinius, epistulae IV, 19

Ik ben je veel dank verschuldigd…
Omdat jij een voorbeeld bent van aanhankelijkheid en omdat jij van jouw zeer goede broer, die zeer veel van jou hield, hebt gehouden met gelijke liefde en omdat jij van zijn dochter houdt zoals jouw dochter en omdat je haar niet alleen de genegenheid schonk van een tante, maar ook die van een verloren vader, twijfel ik er niet aan dat het voor jou zeer vreugdevol zal zijn, wanneer jij verneemt dat ze haar vader waardig blijkt, jou waardig blijkt, haar grootvader waardig blijkt.

…Voor de kwaliteiten van mijn echtgenote
Ze heeft de grootste scherpzinnigheid, ze heeft de grootste soberheid; Ze houdt van me, en dat is een bewijs van kuisheid. Hierbij komt het enthousiasme voor de literatuur, iets wat ze opgenomen heeft voor mijn zorg: ze heeft mijn boekjes, ze leest ze herhaaldelijk, ze leert ze zelfs vanbuiten. Door welke bezorgdheid wordt zij getroffen, wanneer zij ziet dat ik een pleidooi zal houden, door hoeveel blijheid wordt zij getroffen, wanneer ik een pleidooi hield. Ze regelt mensen die haar melden, welk bijval, welke toejuichingen ik opgewekt heb, welke afloop van een proces ik heb behaald. Als ik een voordacht houdt, zit zij gescheiden door een gordijn in mijn nabijheid en de lofprijzingen die wij krijgen, ontvangt zij met zeer verlangende oren. Ze zingt mijn verzen en begeleidt ze zelfs met een citer, terwijl niet een kunstenaar het haar leert, maar de liefde, die de beste leermeester is.

Haar verdiensten zijn jouw verdiensten
Ten gevolge van deze oorzaken, wordt ik naar de zeer vaste hoop gedreven dat wij een eeuwige eendracht zullen kennen die van dag tot dag zal groeien. Want zij houdt niet van mijn leeftijd of lichaam, die geleidelijk verouderen en afsterven, maar van mijn roem. En het past niet anders voor een meisje dat door jouw handen is opgevoed, dat opgevoed is met jouw voorschriften, dat niets heeft gezien in jouw huis tenzij onberispelijk en eerbaar gedrag, dat mij ten slotte bemint vanuit jouw voorspraak. Want omdat je mijn moeder als je eigen moeder respecteerde, was je gewoon om dadelijk vanaf mijn kindertijd te bevestigen, te loven en te voorspellen, dat ik zo zou worden als ik nu voor mijn echtgenote schijn. Wij danken jou dus om het meest, ik omdat jij mij haar gaf, zij omdat jij haar mij hebt gegeven, alsof jij ons voor elkaar uitgekozen hebt.
~wees gezond~