Hoofdstuk 6: Midas [r.127-133]

Overdonderd door het onverwachte van de ramp, zowel rijk als ongelukkig, wenst hij aan de rijkdom te ontvluchten en hij haat dat, wat hij zojuist had gewenst. Geen enkele voorraad verlicht zijn honger, een droge dorst schroeit zijn keel en, omdat hij het verdiend heeft, wordt hij door het gehate goud gefolterd en, terwijl hij zijn handen en glinsterende armen naar de hemel ophief, zei hij: 'Geef vergiffenis, Bacchische vaser. Wij hebben een fout gemaakt, maar heb medelijden, ik smeek erom, en ontruk mij aan de mooie ramp.