Hoofdstuk 5: Een man van kalmte Blz 116

Nadat mijn oom toen met die zeer gunstige wind is binnengevaren, omarmt
hij de trillende (man), hij troost hem, spoort hem aan en, om diens angst met
zijn eigen kalmte te verminderen, beveelt hij naar het badhuis gebracht te
worden (om hem naar het badhuis te brengen). Nadat hij is gewassen (zich
heeft gewassen), gaat hij liggen en eet of opgewekt of, wat even
groot(moedig) is, gelijk een opgewekt (iemand). Intussen lichtten uit de
berg Vesuvius op meerdere plaatsen zeer brede vlammen en hoog oplaaiende
vuren op, waarvan de schittering en helderheid door de duisternis van de
nacht werd opgewekt. Hij zei steeds als remedie tegen de angst dat er vuren,
achtergelaten door de angst van boeren, en verlaten landhuizen in eenzaamheid
brandden. Toen gaf hij zich aan de rust (ging hij rusten) en hij rustte
werkelijk in een zeer echte slaap. Want zijn ademhaling, die vanwege de
omvang van zijn lichaam tamelijk zwaar en (tamelijk) luidruchtig was, werd
door hen, die zich bij de deur ophielden, gehoord. Maar de binnenplaats,
waarop de woonkamer uitkwam, was al zo omhoog gekomen, omdat hij gevuld was
met een mengsel van puimsteen en as, dat, als er langer oponthoud in de
slaapkamer zou zijn, de uitgang zou worden geblokkeerd. Nadat hij is gewekt,
gaat hij voort en sluit zich aan bij Pomponianus en de overigen, die wakker
waren gebleven.