Hoofdstuk 20, tekst 2

Over het huwelijk van Alexander de Grote
Alexander de Grote haastte zich, nadat hij Azië aan zich had onderworpen, om het overige rijk v/d Perzen te verwerven. Noch inspanningen v/d geest noch die van het lichaam kwelden hem, geen enkele rivier belemmerde hem, geen enkele berg hield hem tegen. Tweemaal streed hij met Darius, de koning v/d Perzen, tweemaal ging hij als winnaar weg uit het gevecht. Vervolgens zat hij Darius, die vluchtte, dag en nacht op de hielen. Zodra hij hoorde dat Darius door een onderbevelhebber was gedood, noemde hij zichzelf koning van alle Perzen. Alexander, die altijd zijn rijk vergrootte, kwam aan in het gebied, dat Bactria genaamd was. Oxyartes, de gouverneur v/d provincie, vertrouwde zich toe aan de macht van Alexander en hij organiseerde een maaltijd met koninklijke luxe, waarmee hij de koning ontving. Dertig edele meisjes, die naar binnen geleid werden, naar de maaltijd, gingen voort naar de zaal. De gasten zwegen, nadat ze aangeraakt waren door de schoonheid v/d meisjes. Tussen de meisjes was de dochter v/d gouverneur, Roxana. Vooral zij wendde de ogen van allen naar zich, vooral die van Alexander. Aangevuurd door de liefde vroeg de koning: "Wie is dat meisje? Wiens dochter is zij?" Blij zei Oxyartes dat Roxana zijn dochter was. En Alexander zei: "Nadat ik genomen ben door de schoonheid van haar lichaam, verlang ik ook haar geest te leren kennen." Dus Oxyartes riep zijn dochter naar zich toe. Later vroeg Alexander, Roxana ten huwelijk. "Huwelijken tussen Perzen en Macedoniërs leiden het meest tot het welzijn v/h koninkrijk," zei hij. "Op deze manier kunnen wij zowel de schaamte voor de overwonnen volkeren als de trots v/d overwinnaars wegnemen." De koning beval de slaven brood te brengen. Alexander en Roxana aten het brood, dat volgens een Macedonische gewoonte met een zwaard was doorgesneden, op. Zo verbond de koning v/d hele wereld de dochter van een Barbaar met zich in het huwelijk.