Hoofdstuk 20, tekst B

Servius, ontboden door een zenuwachtige bode, kwam roepend aanrennen met grote stem. “ Wat heeft dat te betekenen, Tarquinius! Door welke moed bewogen heb jij het gewaagd op mijn zetel te gaan zitten terwijl ik nog leef?” Tarquinius antwoordde woest dat hij op de zetel van zijn vader zat: dat hij terecht koning was, niet Servius. Ze roepen de senatoren en er ontstaat een oploop van het volk in het senaatsgebouw. Toen heeft Tarquinius niet meer twijfelend de zaak overhaast aangepakt. Zonder uitstel heeft hij Servius, de oude man, gegrepen en over de trap van het senaatsgebouw naar beneden gegooid. Daarna is hij rustig op de koninklijke zetel gaan zitten. Servius is terwijl hij zich trillend van angst zonder koninklijk gevolg naar huis begaf, door soldaten, die door Tarquinius waren gestuurd, gedood. Vervolgens heeft Tullia, de vrouw van Tarquinius, nadat ze op een wagen het forum opgereden was, haar echtgenoot uit het senaatsgebouw geroepen en ze heeft hem als eerste koning genoemd. Terugkerend van het marktplein, zag zij het lichaam van haar vader liggend op de weg. Zij boog de wagen echter niet, maar- o zo schandelijke en onmenselijke misdaad- zij stuurde over het lichaam van haar vader. Daarna weigerde Tarquinius Servius een graf. Zo is hij door het Romeinse volk 'De hoogmoedige' genoemd.