Hoofdstuk 27, tekst C: De slag

Toen de man dit duidelijk had gemaakt, zond Xerxes, die heel blij geworden was, de Perzen over dat pad, met het bevel de Grieken in de rug te pakken te nemen/te overvallen. Toen de Grieken hadden vernomen wat er aan de hand was, beraadslaagden zij en hun meningen waren verdeeld: want sommigen wensten de slaglinie niet te verlaten, anderen wilden naar de Peloponnesos gaan en de lsthmos bewaken. Men zegt dat Leonidas de bondgenoten heeft weggestuurd voor hun veiligheid, maar het voor zichzelf en de300 Spartanen niet goed leervol vond de slaglinie te verlaten. De Perzen en de Grieken rond Leonidas raakten dus slaags. Velen van de Perzen sneuvelden: want achter hen sloegen de aanvoerders met zwepen elke man, terwijl zij hen steeds naar vorendreven. Velen van hen vielen dan ook in deze en kwamen om, maar nog veel meer werden door elkaar onder de voet gelopen. Want de Grieken, die wisten van de naderende dood vanwege het verraad, betoonden zeer grote moed. Ook Leonidas sneuvelt in die strijd, een man die de beste was (geworden), en ook de andere Spartanen (die) met hem(waren). De Grieken begroeven na de oorlog de 300 (daar) waar ze waren gesneuveld en zij schreven een opschrift op hun grafsteen, dat zegt/luidt: "Vreemdeling, bericht de Spartanen dat wij hier liggen, gehoorzamend aan hun bevelen." Voor alle Grieken die gestorven zijn, is dit volgende opschrift, hun voortreffelijkheid waardig: "Met 30.000 streden hier eens 4000 (soldaten) uit de Peloponnesos."