Tekst 9.9: Caesar prijst Cicero en zijn mannen

1. Bang om verder te achtervolgen, omdat er bossen en moerassen tussen (hem en de vijand) lagen, kwam hij diezelfde dag bij Cicero aan, terwijl al de zijnen ongedeerd waren.

2. Hij bewonderde de torens die waren opgericht, de schutdaken en de versterkingen van de vijanden, nadat hij het legioen had laten aantreden, kwam hij erachter dat er niet een op de tien soldaten over was zonder verwonding; uit al deze feiten stelde hij vast met hoeveel gevaar en met hoeveel moed de strijd was verricht.

3. Hij prees Cicero voor zijn verdienstelijke verrichting en het legioen; hij sprak met name de centurionen één voor één, en de tribunen, toe, van wie hij door de verklaring van Cicero had vernomen dat hun moed uitstekend was geweest.

4. De volgende dag, nadat er een vergadering was belegd, deed hij verslag van het verloop van de oorlog, hij troostte en bemoedigde de soldaten; hij leerde dat de schade die door de schuld en roekeloosheid van een legaat was geleden, met des te rustiger hart gedragen moest worden, omdat er, nu door de weldaad van de onsterfelijke goden en door de moed van dezen het ongemak weer was goed gemaakt, geen langdurige blijdschap aan de vijanden werd overgelaten, en geen al te lang verdriet aan hen zelf.