Hoofdstuk 8: Horatius, Tekst 19: Bij de dood van Cleopatra

r.1 Nu moet er gedronken worden, nu moet de aarde gestampt worden met vrije voet, nu is het tijd, makkers, om het kussen van de goden te versieren bij de maaltijden van de Saliërs. r.5 Hiervóór was het niet geoorloofd Caeculische wijn tevoorschijn te halen uit voorvaderlijke wijnkelders, zolang als de koningin waanzinnige ondergang voorbereidde voor het Capitool en het einde voor het rijk samen met haar bezoedelde groep mannen liederlijk r.10 door sexuele perversie onbeheerst om wat ze maar wil te hopen en dronken door haar zoete lot.
Maar het feit dat nauwelijks één schip gered was van het vuur verminderde haar waanzin en Caesar bracht haar geestbuiten zichzelf van Mareotische wijn r.15 terug tot reëele angsten terwijl zij wegvluchtte van Italië terwijl hij haar op de hielen zat met zijn schepen, zoals een havik zachte duifjes of een snelle jager een haas in de velden van het besneeuwde Haemonië, r.20 om het noodlottige monster te boeien; en zij zoekend om eervoller om te komen en zij vreesde het zwaard niet zoals een vrouw en niet bereikte zij de verborgen kusten met haar snelle vloot, r.25 en terwijl ze het waagde om haar verlagen paleis te bezoeken met opgewekt gezicht, en dapper om de ruwe slangen in handen te nemen om het donkere vergif met haar lichaam in zich op te nemen, onverschrokkener nu ze tot de dood besloten had r.30 terwijl een niet nederige vrouw het uiteraard de wrede Liburniërs misgunde dat zij werd weggeleid als een gewone vrouw voor een trotse triomftocht.