Hoofdstuk 11, tekst 3I: Coriolanus geeft toe

1 De omarming, vervolgens, van zijn vrouw en kinderen en het gehuil afkomstig van de hele groep vrouwen en de weeklacht om henzelf en het vaderland hebben uiteindelijk de man gebroken: nadat hij de zijnen vervolgens heeft gekust, heeft hij ze weggestuurd, zelf brak hij zijn kamp op en trok zich van de stad terug.
Nadat vervolgens de legioenen weggevoerd waren van het Romeinse land, levert men over dat hij, overmeesterd door hun verbittering over deze zaak, is omgekomen, ieder met een ander verhaal over zijn dood. Bij Fabius, veruit de oudste bron, vind ik dat dezelfde (man) tot aan zijn ouderdom heeft geleefd.
Hij vermeldt althans dat hij vaak
5 op hoge leeftijd de volgende woorden in de mond heeft genomen, dat voor een oude man ballingschap veel ellendiger is. De Romeinse mannen hebben de vrouwen niet benijd om hun roem; zozeer leefde men zonder afgunst voor andermans roem.
Als herinnering is een tempel voor Fortuna Muliebris gebouwd en gewijd.