Hoofdstuk 17, tekst B: Goud in ruil voor een hoofd

Gaius Gracchus treurde erg om de dood van zijn broer. 's Nachts in een droom toonde zijn broer Tiberius zich aan hem en zei: 'Rome gaat te gronde! Ik kom naar jou toe, omdat jij het volk en het plebs moet redden. Waarom ga je niet langs mijn bondgenoten van vroeger? Aarzel niet! Jij kunt niet vluchten! Want hetzelfde lot is voor mij als voor jou: wij sterven voor het Romeinse volk' Toen verdween Tiberius. Geschokt door de droom deed Gaius wat zijn broer hem had gevraagd.

Toen Gaius met de zijnen het Aventijn bezet had, riep de consul het volk te wapen en begon het gevecht. Vele makkers van Gaius kwamen om en Gaius zelf probeerde te vluchten. Hij sprong van de tempel Diana af en verzwikte zijn enkel. Toen Gaius begreep, dat hij niet aan zijn vijanden kon ontkomen, bood hij zijn keel aan aan zijn slaaf. Deze doodde zijn meester en snel daarna zichzelf boven het lichaam van zijn meester. De consul had voor het hoofd van Gaius, een even groot gewicht (van/in) goud beloofd. Daarom bracht een zekere Septimuleius, het hoofd van Gaius op een speer gespiest. Ze zeggen dat hij eerst de hersenen eruit heeft gehaald en er lood heeft ingegoten!