Hoofdstuk 24, tekst A: Het gruwelijke voorstel van Critognatus (versie 2)

Het is mijn besluit: doen, wat onze voorouders hebben gedaan in de oorlog tegen de Crimbri. Dezen hebben zich hoewel ze in hun vestingsteden door een gelijk gebrek daartoe gedwongen werden niet aan de vijanden overgegeven, maar zich in leven gehouden door de lichamen van anderen, die door hun leeftijd nutteloos waren voor de oorlog. De Cimbri zijn tenslotte uit ons gebied gegaan, nadat zij Gallië hebben verwoest; rechten, akkers en vrijheid hebben zij achtergelaten. De Romeinen, door jaloezie erdoor gebracht, wilden echter één ding: mensen, die door oorlog machtig zijn, terugbrengen tot slavernij. Kijk terug naar het naburige Gallië, onderworpen en tot een provincie teruggebracht, in het nauw gebracht door eeuwige slavernij.
De Galliërs wilden zich echter niet verlagen tot het besluit van Critognatus, tenzij de toestand hen daartoe zou dwingen. Vervolgens stuurden zij hen, die door gezondheid of leeftijd nutteloos waren in de oorlog, weg uit de vestingstad. Dezen gingen naar de vestingwerken van de Romeinen en riepen wenend: “Romeinen, wij smeken jullie: neem ons op in slavernij en help ons aan voedsel.” Maar Caesar verbood de wachters, geplaatst op de wal, hen te ontvangen.