Carmen 36
Annalen van Volusius, volgekakt papier,
los een gelofte in voor mijn meisje:
want ze heeft aan de heilige Venus en aan Cupido
beloofd om, als ik het met haar zou goedmaken
en zou stoppen wrange verzen te verspreiden,
het beste werk van de slechtste dichter
aan de hinkvoetige god te zullen geven
om te verbranden op ongelukkig hout.
En dit ondeugende meisje meende
dit charmant met grappige woorden te beloven.
Nu, o geschenk van de diepblauwe zee,
die een heiligdom in Idalium en het toegankelijke Urion
en die Ancona en het rietrijke Gnidius
en Amathus en Golgi
en Durachium, pleisterplaats van Hadria, bewoont,
laat de gelofte aanvaard en ingelost zijn,
als deze noch oncharmant noch onaangenaam is.
Maar nu het vuur in jullie,
Annales van Volusius, vol boersheid en slechte humor,
volgekakt papier.