Tekst 29: Coriolanus
Categorie: Boek > Via Latina > Boek 1
Toen kwamen de [getrouwde] vrouwen bij Veturia, de moeder van Coriolanus,
en [bij] zijn vrouw Volumnia in groten getale / en masse bijeen.
3 Een van hen zei:
‘Aangezien/omdat de mannen de stad met wapens niet kunnen verdedigen,
zullen wij naar Coriolanus gaan om hem van de stad af te weren.
6 Wij bidden en smeken jullie / verzoeken jullie zeer dringend ons jullie hulp niet te weigeren.
Al onze hoop is op jullie gevestigd.
Alleen jullie zullen je zoon en echtgenoot (kunnen) bewegen om zich van wapens te
onthouden / om geen wapens in te zetten.
9 Sluit je bij ons aan!
Kom met ons mee, opdat wij de razernij van Coriolanus afwenden / de wraakzuchtige
Coriolanus afbrengen van de vernietiging van de stad!’
Noch Veturia noch Volumnia weigerde.
12 Kort daarna/daarop kwam een zeer grote stoet [van] vrouwen naar het legerkamp
van Cariolanus.
Deze liet zich echter noch door hun smeekbeden noch door (hun) tranen van zijn plan/
voornemen afbrengen.
Plotseling zei een van zijn vertrouwelingen: ‘Als ik me niet vergis, zijn je moeder, je vrouw
en je kinderen aanwezig/erbij.’
15 Coriolanus sprong in verwarring gebracht op van zijn stoel en wilde zijn moeder omhelzen.
Maar deze zei zeer boos/woedend / hevig vertoornd: ‘Voordat ik je omhelzing accepteer,
maak dat ik weet / laat me weten of ik voor/tegenover een vijand of voor/tegenover mijn
18 zoon sta, of ik in jouw legerkamp je gevangene of je moeder ben.
Waarom heb je mijn ouderdom ongelukkig gemaakt?
Waarom ben je zo hard, dat je dit land, dat je heeft voortgebracht en grootgebracht,
verwoest?
21 Kwam het niet bij je op, als Rome in het zicht was / als je Rome aanschouwde
«Binnen die muren zijn mijn huis en mijn Penaten, mijn moeder, vrouw en kinderen.»?
Als je (zo) doorgaat, wacht jouw zonen óf een voortijdige dood óf een lange slavernij /
staat … te wachten.’
24 Ten slotte braken de woorden van zijn moeder, de omhelzing van zijn vrouw en kinderen,
het gehuil/geween van de vrouwen het hart van Coriolanus. /
Ten slotte brachten … Cariolanus op andere gedachten.