Tekst 19: Wijgeschenk (versie 2)
Op de markt van Athene probeerde een menigte van vrouwen en kinderen het geluk van het leger uit te vinden. Want de zonen en de vaders gingen naar Marathon, waar de meden oorlog voerden tegen de Atheners. Op de markt was ook Nikomagos, een kind van tien jaar, samen met zijn moeder. Het kind luisterde naar het geschreeuw van de mensen:'Het leger van de meden is ontelbaar groot. De meden zijn de sterkste.' 'Wat zullen zij doen? Ze zijn toch niet van plan Athene te verwoesten? Nikomagos vroeg aan zijn moeder:' De goden staan dit soort dingen toch niet toe? Want altijd vereerde wij Athene en Apollo en...', maar hij maakte zijn verhaal niet af. Plotseling zei zijn moeder van hem:' Ik zie een man.' De Atheners wisten niet of de man een Athener of een Mediër was. Tenslotte herkenden zij hem. Het was Feidippides, de renbode van de Atheners. En Nikomagos riep naar hem:' O Feidippides, jij bent toch zeker niet hierheen gerend zonder onderbreking vanaf Marathon? Feidippides luisterde niet naar het kind, want de inspanning had hem uitgeput. Met moeite kwam hij naar de menigte, hij berichtte alleen in een paar woorden: wees blij. Wij hebben overwonnen. Daarna viel hij en stierf.