Tekst 4.5: de virginum sabinarum rapina
Categorie: Boek > Pegasus > Boek 1
Vertaling tekst 4.5: Over de roof van de Sabijnse maagden
In de stad, die reeds gegroeid was, was het gebrek aan vrouwen een grote zorg voor Romulus: de Romeinen hadden noch hoop op een huwelijk, noch hoop op kinderen. Daarom stuurde de koning enkele senatoren als gezanten naar de naburige volkeren , die vrouwen voor een huwelijk moesten vragen. Maar nergens werden de gezanten welwillend aanhoord. Integendeel, meerdere volkeren bespotten de nieuwe stad: ‘Aan welke rovers zullen we onze dochters ten huwelijk geven? In welk onbekend volk zullen onze kleinkinderen opgevoed worden?’ Romulus, voor wie deze belediging helemaal niet te verdragen was, dus bedacht hij een hinderlaag
Hij bereidde prachtige ruiterspelen voor en nodigde de buurvolkeren uit. Alle Sabijnen kwamen samen naar de nieuwe stad, waarin ze de mooie huizen en reusachtige stadsmuren bewonderden. Ze waren met hun kinderen en echtgenotes talrijk bij het schouwspel aanwezig. Toen de tijd van het spektakel gekomen was, richtten de Sabijnen niets vermoedend hun ogen en aandacht op de spelen. Er werd een teken gegeven, de Romeinse jongemannen liepen van overal naar de gasten. Met een enorm tumult grepen ze alle meisjes die ze zagen vast en droegen hen gillend snel naar hun huizen. De vaders en de broers konden de meisjes niet uit de handen van de Romeinen rukken: woedend vluchtten ze naar huis en scholden ze hun onbetrouwbare gastheren uit.
Deze roof was de oorzaak van een lange tweedracht. Enkele jaren later begon een vreselijke veldslag tussen de twee volkeren. Maar de vrouwen, die eens geroofd waren maar nu al hielden van hun Romeinse echtgenoten, begaven zich moedig tussen de vliegende projectielen en scheidden de vijandige slagordes. Aan de ene kant smeekten ze om vrede bij hun vaders, aan de andere kant bij hun echtgenoten. Hun optreden maakte indruk op de menigte en op de leiders. Er kwam stilte en rust. Daarna gingen de leiders naar voren en sloten een verdrag: de Romeinen en de Sabijnen werden verbonden en uit twee volkeren werd één gemeenschap gemaakt.