Hoofdstuk 16, tekst 1A: Dreigementen van Agrippina
Categorie: Boek > Fortuna > Boek 3
1 Onmiddellijk hierna ging Agrippina over tot intimidatie en dreigementen en ze spaarde de oren van de keizer niet door te verklaren dat Britannicus al volwassen was, een echte en waardige zoon om de macht van zijn vader op zich te nemen, (de macht) die (nu) een indringer en adoptiefzoon door de kwalijke praktijken van zijn moeder uitoefende.Zij zou zich er niet tegen verzetten dat alle schanddaden van de ongelukkige familie bekend werden, in de eerste plaats haar eigen huwelijk en haar gifmoord: hierin alleen was door de goden en haarzelf voorzien, namelijk dat haar stiefzoon (nog) leefde. 5 Zij zou met hem naar het legerkamp (van de Praetoriaanse Garde) gaan; enerzijds moest er geluisterd worden naar de dochter van Germanicus, anderzijds naar de invalide Burrus en de balling Seneca, die notabene met hun lamme handje en schoolmeesterachtige taal de heerschappij over het mensdom opeisten. Tegelijkertijd hief zij haar handen ten hemel, liet scheldwoorden horen, riep de vergoddelijkte Claudius aan, de schimmen van de gebroeders Silanus en de zovele vergeefs gepleegde misdaden.