Tekst 22
ARGO VERTALING TEKST 22
ALLES STROOMT
[1] Er kwamen eens twee sterke slaven naar de grote rivier. En die [/zij] wasten in die rivier kledingstukken met schoon water. Dat werk was lastig, maar tenslotte waren de kledingstukken schoon.
[5] En de slaven legden de natte kledingstukken op de struiken. In de tijd dat de zon die kledingstukken droogde, bleven de slaven zelf in de schaduw van de hoge bomen. Ze aten brood en dronken wijn.
[10] De slaaf Xanthias zuchtte: Wat moeilijk is dit leven van ons; want telkens wassen we deze kleren in dezelfde rivier. Maar zijn vriend Anthrax zei: Je vergist je: voor niemand is het immers mogelijk om tweemaal dezelfde rivier in te gaan, zoals die beroemde man
Herakleitos zegt.
[16] En Xanthias lachte: Je vertelt natuurlijk onzin: want hoe komen we vandaag bij een andere rivier dan gisteren?
[18] En Anthrax legde hem zelf uit: De rivier blijft dezelfde, maar het water in de rivier is niet meer hetzelfde; want het stroomt altijd. Herakleitos meende dat de wereld altijd verandering ondergaat.
[22] Elke mens immers was eerst jong en ook sterk, daarna werd hij oud en tenslotte sterft hij. Zo stroomde dus ons leven voorbij, zoals het water van de rivier. Maar Xanthias zei: Zeg jij dat alles stroomt...? Zij keken naar de lege wijnzak en zeiden: ... maar de wijn stroomt niet meer; want hij wacht niet."