Tekst 26: Pistrina
1. Aiax is de naam van een ezel, die opnieuw en opnieuw de
2. molensteen in de bakkerij beweegt: hij ging rond, hij ging rond,
3. hij ging rond. Terwijl hij zonder einde voortdurend zijn
4. zelfde cirkels maakt, denkt Aiax na over het leven: "Ik herinner me
5. de tijd van mijn jeugd. Ik herinner me dat de zon altijd scheen
6. en het gras op de helling van de berg Vesuvius heerlijk rook.
7. Ik was blij dat ik met de overige ezeltjes overal kon
8. rondzwerven. Ik leidde een gelukkig leven. Nu leef ik ver van de
9. groene hellingen en kan ik de berg Vesuvius slechts in de verte zien.
10. Helaas, ik ben van mening dat de goede periode van
11. mijn jeugd snel voorbij is gegaan.
12. Eens zag ik dat een onbekende man bij het landgoed van onze meester
13. aangekomen was. Hij zei dat hij een ezel nodig had en voegde toe:
14. 'Het dier moet verstandig en trouw zijn, want ik vertrouw mijn
15. ezel een belangrijke taak in de bakkerij toe.'
16. De meester antwoordt dat ik het meeste geschikt ben van alle dieren
17. voor het werk. Dus heeft de bakker besloten mij te
18. kopen. Nooit speet het de bakker dat hij mij heeft gekocht.
19. Spijt het mij dat de bakker mij met zich heeft meegenomen?
20. Ik twijfel. De bakker is een milde man, die goed voor me zorgt.
21. Bovendien geloof ik dat de bakker een belangrijke taak
22. aan mij heeft toevertrouwd. Als ik immers ophoud met de
23. molensteen het graan te malen, is het al niet mogelijk
24. brood te bakken. Het volk kan niet leven zonder brood.
25. Toch is voor mij het leven moeilijk. Hoewel ik altijd hard
26. werk, prijst niemand mij. De zware balk van de
27. molensteen drukt altijd op mijn nek, vaak verwondt het zelfs
28. mijn nek. Ik ben echter te weten gekomen dat klachten helemaal niet helpen.
29. Het leven geeft aan ons goede tijden, slechte tijden. Gedurende
30. de slechtere tijden doet het me plezier te denken over de
31. betere tijden. Ik herinner me dat de zon altijd heeft geschenen.