En heeft hij doe meningen, of niet?
Noodzakelijk, Sokrates, schijnt het.
En als hij ze heeft, zonder ze/ze niet in het huidige leven gekregen te hebben/hebbend, is dan niet dat duidelijk,
dat hij ze in een (of andere) andere tijd had en geleerd had?
Dat schijnt (zo).
Is die tijd dan niet (de tijd), toen hij niet mens was?
Ja.
Als nu in de tijd waarin hij (mens) was en (in de tijd) waarin hij niet mens was,
in hem ware meningen/opvattingen zullen zijn, die door vragen wakker geschud
kennis worden, zal dan zijn ziel alle tijd/altijd in het bezit van die
kennis geweest zijn? Want het is duidelijk dat hij de hele tijd
(als mens) is/bestaat of niet als mens is/bestaat.
Dat schijnt (zo)



Is het niet zo dat, als de waarheid van de betaande dingen altijd voor ons in de ziel zijn,
de ziel wel onsterfelijk zal zijn, zodat het nodig is vol vertrouwen te proberen,,
dat wat je nu toevallig niet weet -- en dat is dat wat je je (toevallig) niet
herinnert -- te zoeken en je (weer) te herinneren?
Jijn schijnt mij toe het goed te zeggen/gelijk te hebben, Sokrates, maar ik weet niet hoe.
Ook schijn ik dat mezelf toe, Meno. En de andere dingen zou ik niet
heel star kunnen volhouden ter verdediging van mijn betoog: maar dat wij, in de mening dat het nodig is
de dingen die iemand niet weet te zoeken, ons betere (mensen) zou kunnen maken en moedigere
en minder luie dan als wij zouden menen dat het, de dingen die wij niet weten, noch
mogelijk is te vinden noch nodig is (ze) te zoeken, dáárvoor zal ik wel helemaal (kunnen)
blijven strijden, als ik zou kunnen, zowel in woord als in daad.
Ook dat schijn jij mij toe goed te zeggen, Sokrates.