Juno vertrouwt het niet Met. 1.601-9
Intussen keek Juno omlaag naar het midden van Argos en verbaasd dat vliegende nevels op klaarlichte dag de aanblik van nacht hadden veroorzaakt, merkte ze dat die [nevels] niet van de rivier [afkomstig] waren en ook niet werden teruggestuurd (door verdamping dus) door de vochtige aarde; en
605 zij kijkt om zich heen waar haar man is, daar zij immers de streken van haar al zo dikwijls betrapte echtgenoot [wel] kende. Toen ze hem in de hemel niet vond, zei ze: ‘of ik vergis me of ik word beledigd’ en omlaaggegleden uit het hoogste van de hemel bleef ze staan op aarde en beval de nevels zich terug te trekken.