Hoofdstuk 23, tekst A: De begrafenis van Germanicus
Categorie: Boek > Fortuna > Boek 2 nieuwe druk
Zodra de vloot was gezien, werden niet alleen de havens en de plaatsen het dichtst bij de zee, maar ook de stadsmuren en de daken gevuld door een menigte rouwende mensen. Nadat Agrippina met de twee kinderen van boord is gegaan, terwijl zij de urn vasthield, is van allen hetzelfde gekreun gehoord. Tiberius deed ook mee en had twee praetoriaanse cohorten gezonden. Dus werd de urn gedragen op de schouders van hoge officieren en centurionen. In iedere stad, waar zij doorgingen, werden kleren, wierrook en andere offergaven voor de begrafenis verbrand. Drusus, de zoon van Tiberius, ging naar Tarracina met zijn broer Claudius en de kinderen van Germanicus, die in de stad waren geweest. De consul, de senaat en een groot deel van het volk vulden de weg, en bij niemand ontbraken de tranen. Tiberius en Livia verschenen niet in het openbaar. Ook moeder Antonia was afwezig, hetzij ze door een ziekte werd verhinderd, hetzij zij, erg bedroefd het niet verdroeg zo'n grote ramp te zien. Op de dag van de begrafenis waren de straten van de stad vol met mensen en schitterden overal op het Marsveld fakkels. Daar riepen soldaten met wapens, magistraten zonder onderscheidingstekens, en het districtsgewijze opgestelde volk, uit: Welke redding is er voor ons over? Wat voor hoop is er voor ons achtergelaten? Van welke jongeman hield het Romeinse volk het meest? Van wie was het karakter zo vriendelijk voor de burgers. Wiens gesprek en gezicht waren zo verschillend van Tiberius, hooghartige en duister?Daarom is later op veel plaatsen geschreven en in de nacht geschreeuwd: Geef Germanicus terug!