Hoofdstuk 7: r. 117-127 Pyramus ziet maar één uitweg
Categorie: Boek > Via Nova > Boek 3
En zodra hij tranen gaf, kussen gaf aan het bekende kleed, zei hij: “Neem nu ook
slokken van mijn bloed aan!” En hij duwde het zwaard, waarmee hij omgord was,
omlaag in zijn buik en onmiddellijk trok hij het stervend uit de bruisende wond
en lag achterover op de grond. Het bloed schoot hoog tevoorschijn, net zoals
wanneer een buis, nadat het lood beschadigd is, scheurt en, terwijl de dunne
opening sist, lange waterstralen uitstoot en met stoten de lucht doorbreekt. De
boomvruchten veranderden door het opspatten van het bloed in een donkere
gedaante, en de wortel, natgemaakt door het bloed, kleurde de hangende moerbeien
met een donkerrode kleur.