Hoofdstuk 9 Sokrates 2G: Sokrates legt zich bij het oordeel neer
Maar ook is het nodig dat jullie, heren rechters, hoopvol zijn ten aanzien van de dood, en dat jullie overtuigd zijn van deze ene waarheid, namelijk deze, dat aan een goede man niets slechts is noch wanneer hij leeft, noch wanner hij dood is, de balangen van hem worden niet verwaarloost door de goden. En niet zijn de dingen die mij nu zijn overkomen vanzelf gebeurt, maar aan mij is dit nu duidelijk, dat nu eindelijk dood zijn en bevrijd zijn van alle zorg beter was voor mij. Dat is ook de reden waarom het teken mij nergens heeft tegengehouden en ik neem degenen die mij veroordeelden en mijn aanklagers geheel niets kwalijk. Toch veroordeelden en klaagden zij mij niet met deze bedoeling aan, maar omdat ze mij meenden te schaden. Dat moet men hen verwijten.