Hoofdstuk 7 Euripides Bakchai 4E: Agaue verlaat de Kithairon
Het lichaam lag her en der verspreid, het ene stuk onder de harde rotsen, het andere in het dichtbegroeide loof van het bos, niet gemakkelijk te zoeken (het zoeken was niet makkelijk); het ongelukkige hoofd, dat juist de moeder trof, nadat ze het met beide handen had vastgepakt, maakte ze bovenop haar thyrsosstaf vast, in de veronderstelling dat het van een in de bergen levende leeuw was, en ze droeg hem midden over de Kithairon, nadat ze haar zussen had verlaten in de dansen van de mainaden.
Terwijl ze trots was op de ongelukkige jachtbuit, kwam zij binnen deze muren, terwijl ze haar jachtgenoot Bakchos aanriep, de medewerker bij de jacht, de zegevierende, maar aan haar brengt hij tranen als overwinning. Dus ik maak me uit de voeten voor dit ongeluk, voordat Agaue naar dit paleis komt. Het is het beste om je grenzen te kennen en de goden te respecteren; ik denk zelfs dat dit het meest verstandige bezit is van stervelingen, die deze gedragslijn volgen.