Latijn en Grieks.com
Latijn en Grieks.com
Latijn en Grieks.com

Via Nova > Boek 2 (Oude Druk)

Hoofdstuk 26, tekst 1: De dag van de begrafenis

Lucius zit zwijgend in een hoekje van het atrium. Hij weet goed dat hij vadaag de 8e dag na de dood van opa is en daarom de dag van de begrafenis is. Het laatste agenblik van zijn leven staat Lucius zeer helder voor de geest. Die dag zat hij met zijn broer angstig in de slaapkamer van opa. Alle verwanten waren verzameld/hadden zich verzameld en hadden de stervende opa op de vloer gelegd. Toen zag Lucius dat vader de laatste adem van opa opving en wist hij dat opa gestorven was/de laatste adem had uitgeblazen. Met de anderen heeft hij driemaal de naam van opa (gezamenlijk) geroepen, hij wist echter dat hij niet zou antwoorden. Er is veel rouwmisbaar gemaakt. Overal door het huis werd dag en nacht gejammer gehoord. Nadat het lichaam gewassen en afgelegd was, is het, gehuld in een toga, op een baar in het atrium gelegd. Gedurende 7 dagen branden lampen en waskaarsen rond het bed en ruikt Lucius geurige reukwerken. Wanneer moeder en andere vrouwen luid weeklagend verse bloemen en vers gevlochten kransen rond het lichaam legden, hielp hij (hen) soms zelf. Hij vreesde de aanblik van het lichaam, zoals vroeger, niet meer. Hij is verwonderd dat opa zo zeer op een slapende lijkt. Nu kondige de aanspreker de begrafenis aan met de woorden: Deze Marcus Claudius Flavus Quiris is aan de dood overgeven, en voegde er de dag en het uur van de begrafenis aan toe. Lucius tracht zijn broer, die het lichaam van opa met een laatste omhelzing omarmt, te troosten. Hij (men) merkt, dat Marcus de gespreken die hij zo vaak met opa gehouden heeft, erg mist en ziet, dat hij, die anders tranen veracht, nu openlijk huilt. Nooit zullen wij je vriendelijkheid vergeten, verzekeren beiden. De eerste lijkbezorger, die de stoet leidt, spreekt de verwanten in het atrium toe. Ik ben gewend altijd een grote en zeer droeve stoet te ordenen/samen te stellen. Ik wil dat de klank van de fluiten, de hoornen en de trompetten somber/klagend is. Het gekerm van de klaagvrouwen moet zeer hevig zijn, de lijkzang zeer prachtig, de grappen van de acteurs zeer platvloers. De zon gaat op. De tijd van de begrafenisplechtigheden is daar. Een grote stoet mannen, vrouwen en kinderen vertrekt met geweeklaag. Door de deur van cyprestakken versierd, wordt Marcus Claudius Flavus voor zijn laatste reis uit zijn "domus funesta", sterfhuis, naar buiten gedragen.

Statistieken

Vertalingen op de site: 7.243

Nieuw afgelopen maand: 15

Gewijzigd afgelopen maand: 26