Toen de apostel Petrus in de stad veel mensen bekeerde tot het christelijk geloof, kwam hij zelf in groot gevaar. Al heel wat christenen waren naar de gevangenis gebracht of zelfs gedood. Om te voorkomen dat ook Petrus werd gepakt/gevangen genomen spoorden zijn vrienden hem aan redding te zoeken door een vlucht.
Ze zeiden:"Was jij maar eerder weg gegaan! Als je niet bij ons was gebleven, zou jij nu al ergens anders veilig zijn. Het behoort dat je zo snel mogelijk vertrekt." De apostel antwoordde:" Als ik niet gebleven was, had ik niet zo'n grote menigte kunnen bekeren tot het geloof. Als ik nu zou vluchten, zou ik mijn kudde in de steek laten. Een goede herder is gewend aanwezig te zijn bij zijn kudde, vooral in tegenspoed. Ik zal dus niet vertrekken."
Maar zijn vrienden drongen zo hevig aan,dat Petrus de stad verliet, eindelijk overwonnen door hun smeekbeden. Toen hij bij de poort was gekomen, zag hij Christus, die hem tegemoet kwam, en hij zei: "Heer, waar gaat u heen?" Christus antwoordde dat hij naar Rome ging om opnieuw gekruisigd te worden. Petrus (zei): "U wordt toch niet weer gekruisigd? Als u werkelijk weer naar de doodstraf wordt geleid, zal ik u in de dood vergezellen."
Nadat dit gezegd was, ging Christus omhoog naar de hemel. Toen begreep Petrus dat Christus aan hem verschenen was om de vlucht te verhinderen. Hij zei tegen zichzelf: "Omdat ik gevaar voor mijn eigen leven vreesde, verliet ik Rome als een huurling. Maar Christus zei dat hij bereid was twee keer te sterven. Op deze wijze waarschuwde hij mij om de dood niet te ontvluchten, om aan de overige christenen een voorbeeld van krachtig geloof te bieden."
Toen herinnerde de apostel zich de woorden die Christus eens gesproken had: "Jij bent Petrus en op deze Petra/rots zal ik mijn kerk bouwen en ik zal jou de sleutels van het hemelrijk geven."
Nadat de apostel naar de Stad was teruggekeerd, werd hij wat later gepakt/gevangen genomen. Toen hij naar het kruis werd geleid, zei hij dat hij het kruis van Christus niet waard was.
Hij wilde zo gekruisigd worden, dat zijn hoofd naar de aarde en zijn voeten naar de hemel gericht werden. "Want ik werd van de aarde naar de hemel geroepen," zei Petrus.
