Tekst 5.2: Grafschrift van een wagenmenner

Hier rusten de botten van de onervaren menner.
Toch kon ik wel de teugels afbuigen met de hand,
en hoewel ik de vierspanswagen durfde te beklimmen,
verwijderde ik me toch niet van de tweespanspaarden.
De roem van het circus is niet gegund aan mij die ging sterven:
de menigte schonk mij geen tranen.
Vanbinnen hebben gloeiende ziektes mijn maag verbrand,
die de handen van de dokters niet konden overwinnen.
Strooi, wandelaar, bloemen op mijn graf,
omdat jij zelf misschien mij toen ik leefde supporterde.