Nadat zij met haar beide handen zichzelf nu in het gezicht geslagen had, zei ze ‘Sufferd die ik ben, ik heb een grote ramp aangericht, want omdat ik me haastte maakte ik fouten door hetzelfde uiterlijk van de doosjes en pakte ik een ander, niet het doosje dat veren doet groeien. Maar vertrouw mij, liefste, want de genezing ervan is zeer gemakkelijk; want als jij alleen rozen eet, dan zal je meteen het dier afleggen, en zal je aan mij mijn minnaar teruggeven. Maar blijf voor mij, geliefde, gedurende deze ene nacht in de ezel, en ik zal je morgenochtend vroeg rozen brengen nadat ik heb gerend en je zal genezen nadat je ervan hebt gegeten. Ze zei die dingen nadat ze mijn oren en overige ruwe huid had gestreeld.
