Hoofdstuk 10, tekst 5C: Het slagveld na de strijd (61)

1 Maar toen het gevecht was afgelopen, toen had je werkelijk kunnen zien hoe grote moed, en hoe grote geestkracht er is geweest in het leger van Catilina. Want in het algemeen bedekte ieder die plaats, na gestorven te zijn, met zijn lichaam die ieder levend door te strijden/strijdend had ingenomen. Weinigen echter, die in het midden het pretoriaanse cohort had verspreid, waren een beetje terzijde gevallen, maar allen toch met wonden aan de voorkant. Catilina is echter ver van zijn soldaten tussen lijken van de vijanden gevonden, nog een beetje
5 ademend en de strijdlust die hij levend had gehad, op zijn gezicht behoudend. Tenslotte is van de hele menigte noch in het gevecht noch op de vlucht enige vrijgeboren burger gevangen genomen: zo hadden allen even weinig hun eigen leven en/als dat van de vijanden gespaard. Toch niet heeft het leger van het Romeinse volk een vreugdevolle of onbloedige overwinning behaald. Want juist de sterksten waren of gesneuveld in het eerste gevecht of zwaar gewond eruit te voorschijn gekomen. Velen echter, die uit het kamp waren gekomen om de lijken van de vijanden te bekijken of te beroven, de lijken omdraaiend, vonden sommigen een vriend, anderen 10 een gastvriend of familielid; er waren ook mensen die hun (politieke) vijanden/tegenstanders herkenden. Zo heerste er wisselend in heel het leger vreugde, verdriet, rouw en vreugdes.