Toevallig waren ze (was men) bij de Ianiculum gekomen. Daar nam een adelaar kalm omlaag glijdend met zijn zwevende vleugels zijn vilten muts van (aan) hem weg terwijl hij met zijn vrouw in de reiswagen zat, en boven de reiswagen heen en weer vliegend met luid gekrijs plaatste hij hem weer behendig terug op zijn hoofd alsof hij door goddelijke beschikking voor deze dienst gestuurd was; daarna ging hij weg hoog [de lucht in]. Men zegt dat Tanaquil dit voorteken blij heeft ontvangen, een vrouw ervaren in hemelse wondertekens zoals over het algemeen de Etrusken. Haar man omhelzend droeg zij hem op verheven en hoge dingen te verwachten: [dat namelijk] een dergelijke vogel uit een zodanige streek van de hemel en als bode van zo’n god was gekomen; dat hij rond het hoogste punt van de man een voorteken had gegeven; dat hij het sieraad dat door menselijke hand bovenop zijn hoofd was geplaatst had opgetild om het door goddelijke beschikking aan dezelfde terug te geven.
