Toen Caesar dit merkte beval hij dat de oorlogsschepen, waarvan het uiterlijk voor de barbaren nogal ongewoon was en die gemakkelijker te manoeuvreren waren, een beetje verwijderd werden van de vrachtschepen en dat ze voortgeroeid werden en dat ze aan de onbeschermde kant van de vijanden voor anker gingen en dat vandaar de vijanden door slingers, pijlen en katapulten op de vlucht werden gejaagd en terug werden gedrongen. Deze zaak was voor de onzen tot groot nut. Want de barbaren bleven, hevig geschrokken door de vorm van de schepen en door de beweging van de roeiriemen en de ongewone soort van de katapulten, staan en trokken zich terug, ook al was dat maar weinig. Een staaltje van Romeinse heldenmoed. Maar terwijl nze soldaten aarzelden, vooral vanwege de diepte van de zee, zei degene die de adelaar van het tiende legioen droeg, nadat hij de goden gesmeekt had, dat deze zaak voor het legioen gelukkig zou aflopen: "Spring(t) naar beneden, strijdmakkers, als jullie de adelaar niet willen prijsgeven aan de vijanden; ik zal in elk geval/zeker mijn plicht gegens de staat de opperbevelhebber vervuld hebben/vervellen. Toen hij dit met luide stem gezegd had, sprong hij uit het schip en begon de adelaar in de richting van de vijanden te dragen. Toen sprongen de onzen, nadat ze elkaar hadden aangespoord, dat zo' n grote schande niet moest worden toegelaten, allen tezamen uit het schip. Toen (de andere Romeinen) van de dichtstbijzijnde schepen hen/dezen hadden gezien, naderden ze, hen onmiddellijk volgend, de vijanden/volgden ze hen onmiddellijk en naderden ze de vijanden
