"Vervolgens sneed Zeus ieder mens door", zei Aristofanes onderwijzend, "en hij beval Apollo de daad te voltooien. En hij deed dat, terwijl hij het gelaat van de mens anders plaatste, draaiend en de huid samentrekkend en afbindend op het midden van de buik. En dat deel van de buik noemen ze de navel. En de meeste plooien maakte hij glad, terwijl hij er een paar achterliet op de buik en navel, ter herinnering aan het oude lot. Zo waren er eerst drie geslachten: het mannelijke en het vrouwelijk en het gemeenschappelijke geslacht. Nu is de mens niet een geheel geslacht, maar de helft van een mens. Het zoekt altijd de helft van zichzelf: of het mannelijke of het vrouwelijke of het gemeenschappelijke geslacht. Allen die verlangen met een vrouw samen te zijn, zijn de helft van het gemeenschappelijke geslacht, waaraan toen de naam man-vrouwelijk was. En uit dit geslacht zijn alle vrouwenliefhebbers. En de vrouwen, die begeren met de vrouwelijke helft samen te zijn, zijn de helft van het vrouwelijke geslacht. Geenszins zijn deze dus gericht op de mannen. Allen die de helft van het mannelijke geslacht zijn, houden van mannen en verheugen zich erop samen te zijn met de mannelijke helften, terwijl ze altijd het verwante zoeken. Van dat verlangen is de oorzaak dat de oude aard van ons zo was en wij gehelen waren. Daarom zijn we steeds blij, terwijl we samenkomen met de oude aard. Aan het verlangen naar het verlangen naar het gehele geslacht is de naam Eros (liefde)." Zo maakte Aristofanes Eros duidelijk, terwijl hij de oude menselijke aard prees.
