Hoofdstuk 16, tekst 6B: Een bijzondere dood en een bijzonder testament
Categorie: Boek > Fortuna > Boek 3
1 Toevallig was in die dagen de keizer naar Campanië op weg gegaan, en na tot aan Cumae te zijn gereisd, werd Petronius daar gearresteerd. En niet langer verdroeg hij het voortduren van vrees of hoop. En toch niet snel verdreef hij/maakte hij een eind aan zijn leven, maar zijn aderen, na te zijn opengesneden, en, al naar gelang zijn stemming, verbonden, opende hij weer en sprak tot zijn vrienden, niet over serieuze onderwerpen of over zulke dingen/onderwerpen waarmee hij de roem van standvastigheid nastreefde. En hij luisterde naar mensen die helemaal niet spraken over de onsterfelijkheid van de ziel en over de leerstellingen van de filosofen, maar naar lichte 5 gedichten en vlotte verzen. Sommigen van zijn slaven bezorgde hij een royale gift, anderen zweepslagen. Hij dineerde, gaf zich over aan de slaap, opdat zijn dood, hoewel gedwongen, leek op een natuurlijke. Zelfs niet met codicillen, wat de meesten van zij die sterven plachten te doen, heeft hij Nero of Tigellinus of iemand anders van de machthebbers gevleid. Maar de uitspattingen van de keizer heeft hij beschreven met naam en toenaam van de schandknapen en vrouwen en de nieuwigheid van iedere ontucht en deze heeft hij verzegeld naar Nero gestuurd. En zijn zegelring heeft hij (stuk) gebroken, om te voorkomen dat deze gebruikt kon worden om anderen in gevaar te brengen.