7 4d. Dido keert zich af (467-476)
Met dergelijke woorden probeerde Aeneas de (van woede) brandende en grimmig/star kijkende Dido te kalmeren en probeerde tranen op te wekken. Zij hield, afgewend, haar ogen strak gericht op de grond 470 en niet méér wordt zij door het begonnen gesprek in haar gelaat bewogen dan als er een harde steen of een Marpesische rots zou staan. Eindelijk rende ze weg en vluchtte vijandig terug naar het schaduwrijke woud, waar haar voormalige echtgenoot Sychaeus gehoor geeft aan haar verdriet en haar liefde beantwoordt. 475 En niet minder kijkt Aeneas, geschokt door het onbillijke lot, haar lang met tranen na en heeft medelijden met haar, terwijl ze gaat.