Tekst 8.5: Hanibal trekt de alpen over
Categorie: Boek > Phoenix > Boek 3
Aankomst bij de Alpen. Nadat Hannibal de Pyreneeën gemakkelijk overgestoken was, bereikte hij de Alpen met zijn leger en lastdieren, waaronder zelfs olifanten. Hannibals onderneming was reusachtig en zeer moeilijk, want tevoren was niemand ooit deze bergen met een leger overgestoken. Bovendien maakten de hoogte van de bergen en de massa sneeuw de soldaten van Carthago, die door geruchten al vernomen hadden dat de overtocht verschrikkelijk zou zijn, nog meer bang. Nadat Hannibal echter zijn leger had aangespoord, begon de colonne met het eerste licht op te stappen. Op de kam van de Alpen. Op de 9de dag bereikten ze via onbegaanbare wegen en zwerftochten eindelijk de top van de berg, waar aan de soldaten, die vermoeid waren door het werk en de veldslag, 2 dagen rust werd gegeven. Maar de nogal zware sneeuwval vernieuwde de reusachtige paniek. Toen de colonne loom vooruitging door de plaatsen, die geheel bedekt waren met sneeuw, viel de wanhoop in ieders gezicht op. Toen beval Hannibal de soldaten halt te houden op een plaats, vanwaar er een ver en breed uitzicht was. Terwijl hij Italië en de vlakten aan beide zijden van de Po toonde, zei hij: “Jullie klimmen nu over de wallen, niet alleen van Italië, maar zelfs van de stad Rome; weldra zullen jullie kunnen afdalen en op de vlakten een tocht kunnen maken; in enkele veldslagen zullen jullie de hoofdstad van Italië in handen en macht hebben.” De afdaling. Dus ging de colonne verder, maar de tocht was veel moeilijker dan hij bij de beklimming was geweest. Want bijna de hele weg was steil, eng en glad, zodat ze zicht niet konden vasthouden bij het uitglijden en zodat sommigen bovenop anderen en lastdieren op mensen vielen. Toen ook de ongehinderde soldaat , die met zijn handen het struikgewas en de wortels vasthield, met moeite kon afdalen, hielden de ruiters en de lastdieren als het ware bij het einde van de weg halt. Want de rotsweg was door een grondverzakking verbroken. Hannibal besloot daarom de colonne langs een omweg te leiden, maar die weg was ook totaal onbegaanbaar. Want men moest over het blote ijs gaan, en er waren geen wortels of struikgewassen waarop iemand met een voet of een hand kon steunen. Zo afschuwelijk was de worsteling daar, terwijl de soldaten keer op keer neerstortten en de lastdieren en olifanten in het ijs vastzaten, dat Hannibal besloot dat een nieuwe weg aangelegd moest worden. Aangezien het zeer moeilijk was de rotsblokken in stukken te hakken, maakten de soldaten, nadat de immense bomen neergehaald en in stukken gehakt waren, een reusachtige stapel brandhout en staken die in brand; vervolgens goten ze er azijn over en ze braken de rotsblokken, die broos waren door het vuur en de azijn, met ijzeren werktuigen zodat niet alleen de lastdieren, maar zelfs de olifanten konden meegenomen worden. Nadat ze 4 dagen rond de rots hadden doorgebracht, waren de lastdieren bijna omgekomen door de honger; want de toppen waren bijna onbegroeid en, als er iets van weide was, bedolf de sneeuw het. In 3 dagen daalde men vandaar af naar de vlakte, waar de lastdieren in een weide gelaten werden en rust aan de soldaten gegeven werd. Op de 15de dag bereikte Hannibal met zijn leger Italië nadat hij de Alpen overwonnen had. OPMERKING: 1) Hannibal heeft deze techniek met azijn en vuur waaarschijnlijk geleerd in spanje, waar het gebruikt werd in de zilvermijnen. Echter, om een volledige weg aan te leggen, is heel wat azijn nodig en het is onwaarschijnlijk dat hannibal dit bij zou hebben. het is dus vermoedelijk een legende. 2) Hoe konden ze aan immens grote bomen komen wanneer de vlakte helemaal kaal was?